سال 1392 و همزمان با اوج‌گرفتن تحریم‌های صنعت خودروسازی ایران، گروه بهمن تصمیم به تولید سدان B50 گرفت که محصولی از کمپانی FAW بود. بهره‌مندی از پلت‌فرمی مشابه خودروهای مزدا و همچنین استفاده از پیشرانه‌های فولکس‌واگن، B50 را روی کاغذ به محصولی قابل قبول برای عرضه در ایران مبدل کرد و حتی می‌توانست بهترین جایگزین برای جیلی امگرند 7 در ایران باشد اما در عمل اتفاق دیگری افتاد؛ تبلیغات ضعیف عرضه‌کننده و عدم هماهنگی کامل پیشرانه با جعبه‌دنده، دست به دست هم دادند تا بسترن B50 به خودرویی ناشناخته در کشورمان تبدیل شود.